Koffie de baas

Het is gelukt: ik ben in balans. Nou ja, ik heb voor mijn gevoel eindelijk de juiste mix gevonden tussen ‘lastige voedingswensen’ en ‘gewoon lekker leven’. Alcohol, koffie, gluten en suiker heb ik allemaal in de ban gedaan, meestal althans. Ik probeerde het al een tijdje, maar wat me het laatste zetje gaf was noffie, nepkoffie.

Op noffie – zelf verzonnen term, erop Googelen heeft (nog) geen zin – kom ik zo terug.

Een ander belangrijk ingrediënt voor mijn overwinning was accepteren dat het soms niet lukt. Iedereen die wel eens heeft geprobeerd een slechte gewoonte in te dammen weet dat het gevaar groot is dat het fout gaat zodra je een beetje smokkelt. Dat ene patatje, chocolaatje, ijsje of wijntje is vaak de druppel die de emmer weer doet vollopen. Maar waarom eigenlijk?

Realistische doelen zijn essentieel voor het behalen van je doelen. Een te hoog gelegde lat kan je inspireren tot grootse prestaties, maar meestal ga je er gewoon door op je bek. Ik probeerde te stoppen met producten met gluten (vanwege een lichte tarweallergie). Dat mislukte. Ik probeerde te stoppen met toegevoegde suikers. No way. En mijn poging te stoppen met drinken was ook geen lang leven beschoren.

Nu lukt het beter. Ik heb na een weekendje weg met mijn moeder geen alcohol meer gedronken, maar toen ik  na drie weken afgelopen weekend toch een biertje in mijn hand gedrukt kreeg was het oké. Het was de enige en geen begin van het einde. Ik eet geen brood meer, maar als ik ergens ga eten en er staat wat brood met olijfolie op tafel, dan neem ik ook een stukje. Kan best. En een ijsje van die lekkere ijssalon om de hoek? Als de zon nog niet definitief naar het zuiden is gevlogen dan zou dat ook best kunnen.

Een mooi uitgangspunt voor balans in je voedingspatroon is de 80/20-regel. Die regel, die Jolijn ook hanteert bij haar voedingscoaching, houdt in dat als je tachtig procent gezond eet je twintig procent mag sjoemelen met je zelf opgelegde principes. Ik heb zelf geen behoefte aan twintig procent suiker, koffie, brood en bier, maar die verhouding is niet het belangrijkst. Waar die 80/20-regel om gaat is dat je jezelf een zeker speelruimte gunt. Accepteer dat een haalbaar dieet beter werkt dan een strikt voedingsregime.

Maar nu de noffie. Al het bovenstaande was voor mij en Jolijn lastig vol te houden als het op koffie aan kwam. De koffiemomenten vragen simpelweg om koffie. Wéér een theetje tijdens een gezellige afspraak, of een mierzoete of zware chai-latte is gewoon niet hetzelfde. Dus namen we vaker dan we wilden koffie en stuiterden we nadien alle kanten op. Geoefende koffiedrinkers kennen die echte koffierush misschien minder, maar sinds ik geen espressomachine meer in huis heb en niet meer dagelijks minimaal vijf espresso drink, krijg ik van koffie vleugels die na een tijdje middenin de lucht opeens verdwenen zijn. Crash.

Nepkoffie klinkt niet erg aanlokkelijk, vandaar dat Jolijn en ik er een andere naam voor hebben verzonnen, maar we nemen echt bijna nooit meer echte koffie. De smaak, bereidingswijze en veelzijdigheid komen heel erg in de buurt van the real thing. Het belangrijkste ingrediënt van noffie is cichorei en de wortel van die plant is ook nog eens goed voor je nieren, lever, urineweg en werkt ontstekingsremmend in de darmen.

We hebben nu twee merken geprobeerd en de variant van Lima vinden wij het lekkerst. Maar Bambu van Dr. Vogel is ook prima. Op mijn werk gebruik ik instantnoffie, thuis filternoffie voor in de percolator. Je kunt het vinden in de natuurwinkel en bij grotere supermarkten.

Ik ben heel benieuwd of jullie net zo enthousiast zijn over noffie als wij. En probeer niet te streng voor jezelf te zijn!