“De grootsheid van een land kan worden afgemeten aan hoe zijn dieren behandeld worden.” Dat zei Ghandi, en wat dat betreft staan we er niet zo goed voor. Vandaag zag ik een filmpje op Facebook dat me recht in mijn hart trof.
Ik zag undercoverbeelden van biggetjes die op een hoop in een van de grootste slachthuizen lagen dood te gaan. Sommigen waren al dood en eentje hapte naar adem. Pure wanhoop. Ik voelde een bedroefde woede die ik lang niet heb gevoeld en de tranen branden nog steeds. Ik wist in één seconde weer wat mijn missie is.
Missie: mensen gezonder maken & respect en liefde voor dier en natuur.
Vegan bloggers worden afgestraft als ze iets posten over zielige beestjes. Want je moet je wel focussen op het positieve. Mensen overtuigen door middel van lekker eten en mooie plaatjes. Daar ben ik het grotendeels mee eens. Focus op het positieve. Maar laten we niet de werkelijkheid uit het oog verliezen. De reden waarom ik, en vele van mijn collega’s, het doen. De dieren. Een stem geven aan de dieren. En dan toch af en toe naar die plaatjes kijken waar je een nacht niet van kan slapen. Niet wegkijken. Ook niet als vegan. Dit is de werkelijkheid. En die mag ook getoond worden. Dit is wat ons in beweging brengt.
Als vegan zou je veel te veel voedingsstoffen tekortkomen. Het zou ongezond zijn. Kijk maar naar de hele discussie over The Green Happiness. Twee te gekke meiden die hun hart volgen en mensen inspireren met eten waarbij zij zich goed voelen. Ook al is dat misschien niet het dieet voor iedereen, ze helpen veel mensen. Maar je zou ‘normaal’ moeten eten. Wat is dan normaal? Is het normaal om voorverpakte maaltijden te eten, die sterk bewerkt zijn en nauwelijks nog voedingswaarde hebben? Is het normaal om iedere dag dubbel-vla te eten van zuivelkoeien die de hele dag op stal staan en volgepompt worden met hormonen? Is het normaal dat er ruimtes worden gebouwd die helemaal vol worden gestouwd met varkentjes die een pijnlijk en verdrietig leven tegemoet gaan? Ik vind dat eigenlijk niet ‘normaal’ en ik juich iedereen toe die op zijn of haar manier nadenkt over goede alternatieven.
Eten is iets ongelooflijk emotioneels en persoonlijks. Eten is veiligheid. En daarom voelen mensen zich snel aangevallen als er iets over voeding wordt gezegd. Dat is logisch. Maar laten we niet pretenderen dat het oké en gezond is hoe de meerderheid van de Westerse wereld eet. Chronische ziekten als diabetes (1,2 miljoen mensen alleen al in Nederland) en hart- en vaatziekten groeien letterlijk nog iedere dag. Heeft dit direct iets te maken met de dieren in slachthuizen? Nee, maar wel met onze ‘normale’ lifestyle. Slecht eten, weinig bewegen en een gebrek aan bewustzijn. Ik denk dat we hier een enorme slag kunnen slaan!
Ik wil niemand zijn plezier afnemen of saaie kost voorschotelen. Plantaardig eten kan heerlijk, gezond en spannend zijn. Ik wou dat ik iedereen een keer thuis kon uitnodigen een een 3-gangen vegan menu voor ze kon koken. Ik ben een levensgenieter. Ik hou van lekker eten, een drankje, uitgaan en gekke dingen doen. Dat je geen dieren meer eet betekent niet dat je een grijze muis bent. Het voegt juist van alles toe aan je leven. Bijvoorbeeld meer bewustzijn. En zoete aardappel brownies.
Gelukkig zijn er ook prachtige initiatieven. Steeds meer! Mensen kiezen meer voor biologisch, er verschijnen steeds meer vegan opties op de kaart als je uit eten gaat, urban farming is in opkomst en mensen sluiten zich weer aan bij community’s. Dit is natuurlijk op dit moment nog maar een kleine groep, maar het gaat zich verspreiden. Een golf die steeds verder zal reiken. Als mensen gaan opstaan voor wat ze willen en wat ze niet willen dan zal de wereld veranderen.
Mijn vuur is aangewakkerd.
Liefs Jolijn
Ja, mee eens.. Wordt er soms ook heel verdrietig van. Ik denk er verder ook maar niet teveel over na, want dan word ik er idd heel verdrietig en boos van. Dat is qua dierenleed, daar ben ik het helemaal mee eens dat dat vreselijk is.
Maar, qua gezondheid vind ik het soms eerlijk gezegd best lastig. Ik heb het gevoel dat mijn 2-jarige zoontje toch wel echt vlees/kaas/melk etc. nodig heeft. Hij krijgt veelal vegetarisch te eten, maar ook wel soms biologisch boterhamworst etc.
En uitspraken als dat je kanker krijgt van suiker e.d., aan dat soort uitspraken stoor ik mij juist heel erg. Het is heel makkelijk om te zeggen, als je zelf gezond bent. Of bij The GreenHappiness, dat hun beide moeders borstkanker hebben gehad, maar ze aten dan ook wel vaak hagelslag op brood. Aj, zulke uitspraken vind ik echt heel erg!!
Mooi gezegd!
Hey Jolijn, ja ik heb deze week ook dit filmpje gezien op instagram waarbij die biggetjes op nen hoop worden gesmeten. Staat op netvlies gebrandt. Pff ik ben soms zo beschaamd om mens te zijn 🙁 Wie kan of wil er nu zoiets doen van job?! Zulke gruwelijkheden. Waar gaat dat toch naartoe ? Ben er ook nog altijd niet goed van 🙁 Ikzelf eet vooral veganistisch. Eitjes eet ik wel maar die krijg ik van de buren. Niet meer uit de winkel. Die bio eieren kweet niet of die te vertrouwen zijn, miss worden die arme dieren ook wel mishandeld. Tis nen tijd waarvan alles zoveel mogelijk moet opbrengen. Als ik zeg: ik eet dit of dat niet krijg ik direct nen hoop gezaag aan mijn hoofd of word ik niet meer uitgenodigd op barbecues of andere gelegenheden in de zomer. Want ja de mensen weten dan niet wat ze moeten geven. Terwijl er zoveel alternatieven zijn! Zou deze maand naar een familiefeest willen gaan maar dat lukt ook niet want ze geven alleen vlees en vis. En tis al 60eur. Beetje veel he als ik dan alleen groenten zou vragen? Ja soms wordt je toch uitgesloten vind ik. Binnekort ga ik gaan samenwonen met mijn vriend en hij eet eigenlijk vooral vlees. En veel ongezonde voeding :-/ Groeten en fruit is hij niet zo voor. Dat zal niet makkelijk worden aangezien ik nu voor mezelf heel veel van je recepten van je blog en uit uw boek klaarmaak. Haha 🙂 Ik hoop uit de grond van mijn hart echt dat er meer mensen vegan beginnen eten ! Jij bent alleszinds het perfecte voorbeeld. Kijk zo naar je op ! Liefs x Leen
Wat lief van je!
En wat ben je zelf al goed bezig! Blijf in jezelf en je missie geloven. Het maakt niet uit wat anderen erover zeggen. Jij staat waarvoor je staat.
En met je vriend.. probeer eens de tempé met zoete aardappelfrietjes, nasi met satésaus of linzensoep voor hem te koken. Ben benieuwd wat hij ervan vindt.
Veel liefs Jolijn
Heel mooi beschreven Jolijn. Af en toe eens flink boos worden is nog zo gek niet, in deze omgekeerde wereld, waarin het schoppen van een hond flink bestraft word en het opstapelen van varkens in varkensflats, het vetmesten van kippen en versnipperen van kuikentjes normaal schijnt te zijn( huh?)! Ik heb er zelf ook weleens een blog aan gewijd, de bioindustrie schijnt normaal te zijn, in onze westerse maatschappij.
Veel mensen worden boos als je erover begint, omdat ze ergens wel weten dat het schandalig is, ze willen niet bewust gemaakt worden, omdat ze er dan naar moeten handelen , en daar zijn ze dan waarschijnlijk nog niet aan toe.
Het mooie is dat er de laatste paar jaar een verandering gaande is mede door het lezen van blogs zoals die van jou. Helaas zul je ook altijd slechte mensen houden, die zullen nooit mededogen hebben, omdat ze geen of weinig empathie hebben, ook dat blijf je altijd tegenkomen…tja!
Dank je Yvonne!
Ja, ik denk dat het voor veel mensen hard aankomt als al dat dierenleed betekent dat ze zelf andere keuzes zullen gaan maken. Veel mensen willen dat gewoon niet en dan schiet je toch snel in je weerstand. Ik hoop dat er in de loop der jaren ook campagnes zullen komen van bovenaf (overheid etc.), zodat we steeds een stap verder komen!
Echt heel mooi geschreven!
Dank je Emmy!
Mooi geschreven Jolijn, En ik ben het helemaal met je eens! Ik vind het vaak lastig om een discussie als deze mensen mensen aan te gaan, Veel mensen in mijn omgeving worden snel boos en voelen zich aangevallen als ik begin over waarom ik vegetarier ben en geen vlees wil eten en gezonde plantaardige alternatieven eet. Ook ik vind het moeilijk om te kijken naar filmpjes waar dierenleed getoond wordt, Ik wordt er ook erg boos en verdrietig van, En ja helaas is dit de realiteit. Ik ben wel blij dat ondanks dat het nog een kleine groep is dat er wel al mensen zijn die hier bewust van zijn, Andere keuzes maken, En gezonder willen eten en leven. Gister dacht ik toevallig nog aan de eerste keer(een aantal jaren terug) dat ik een groene smoothie at en eigenlijk vanaf dat moment mijn eet en leef gewoontes nog meer omgooide. Ik vind het mooi om te lezen en zien dat er mensen zoals jij zijn die meer mensen kan bereiken. Ik ben blij dat ik je blog een aantal jaren geleden ben tegengekomen..Ga zo door!
Wat lief!
Klopt, voeding is zo persoonlijk en emotioneel. Het is soms heel lastig om mensen ook een andere kant van de voedingsindustrie te laten zien. Maar stapje voor stapje zal dat gaan gebeuren. Dat weet ik zeker!
Precies wat ik ook dacht en voelde!
🙂
Wat een sterk verhaal Jolijn! Erg inspirerend (hoewel de aanleiding natuurlijk super triest is…). En wat fijn dat je Merel en Tessa even een hart onder de riem steekt! Ik heb jouw kookboek, maar ook de (2) boeken van de Green Happiness. En ondertussen is 1 ding me wel duidelijk geworden: vegan eten hoeft inderdaad niet saai en beperkt te zijn, maar is juist spannend en heerlijk!! Ik voel me er zo goed bij! Maar ook veel inspiratie komt van Lisa goed vegan en de groene meisjes en… en… en…
Het is triest om te zien dat het overgrote deel van de bevolking inderdaad nog steeds denkt dat vis, vlees, eieren, melk, boter enz. onontbeerlijk zijn en dat het daarom ‘normaal’ en oké is om op deze manier met dieren om te gaan. Ook triest dat het tegengeluid, dat nu o.a. vrij krachtig kwam vanuit de hoek van THG zo ontzettend wordt tegengewerkt/afgebrand (iets met maaiveld).
Ik snap je verdriet en boosheid, en ik vind het heel goed dat je nu (naast je veelal persoonlijke en positieve invalshoek) niet de andere kant op kijkt en ook eens een stevige realitycheck erin gooit! Goed verwoord en mijn steun heb je!!
Superlief! Dank je wel. Heel fijn om deze reacties te lezen. En blij dat alle blogs en boeken je kunnen inspireren 🙂
Liefs Jolijn
Ik denk het jij schrijft het. Ging gister door precies hetzelfde heen. Mooi stuk.
Fijn om te horen!
Hallo Jolijn, bedankt voor deze superblog. Ik vraag mij ook vaak af: “Wat is dan normaal?” Ik moet mij vaak verdedigen omdat ik vegetarisch (of zelfs veganistisch, hoe radicaal!) eet. Want dat is blijkbaar abnormaal. En nergens bewust van zijn, voor het gemak nergens bij stilstaan, een vreselijke bio-industrie in stand houden, dat is blijkbaar normaal.
Ik probeer altijd positief te zijn, en zie ook positieve veranderingen, maar soms mag je ook wel eens gewoon heel boos zijn!
Dank je! Ja, even boos en verdrietig zijn wakkert ook weer veel mooie dingen aan. En ik moet soms ook een beetje lachen om als mensen vegan zijn zo extreem vinden. En wat dan over kroketten, patat, snoep en energy drankjes in schoolkantines en ziekenhuizen? Dat is pas extreem!
Wat een mooi stuk Jolijn, ik ben het volkomen met je eens. Ik vind het ook sneu voor The green happiness want er zit zoveel waarheid in maar ze hebben het niet helemaal juist onderbouwd.
Ik ben dan ook zelf voornamelijk vegan voor de dieren, dat ik geen ei wil eten heeft niks te maken met de menstruatie van een kip die ze niet eens hebben maar met het feit dat alle haantjes door de hakmolen gaat, daar hoor je alleen niemand over omdat ze het volgens mij gewoon niet (willen) weten.
Inderdaad! Er zijn nog zoveel andere redenen om vegan te zijn, maar er wordt nu zo ingezoomed op ‘de menstruatie’. Thanks voor je reactie 🙂